Inadequaat. Zo voel ik me soms. Zeker wanneer ik moe ben. Dan komt Maus uit school, gaan we bladeren harken en met kruiwagens lopen. Vindt ie leuk. Maar na een tijdje wil hij naar binnen om te spelen. En ik speel dan mee, met poppetjes, bouwstenen, klei, etc. Ik probeer dan dingen voor hem te verzinnen. Maar ik weet vaak niet of hij zich vermaakt. Bijna alles klinkt voor hem als een klusje. Met klei vraagt hij altijd wat hij moet maken. (Maak maar een worst.) En Nu? (Maak nog maar een worst.) En nu? (Maak maar een poppetje.) Hoe moet ik een poppetje maken?
Of:
"Waar wil je mee spelen Maus?"
"Waar wil ik mee spelen? "
"Ja, waar wil je mee spelen?"
"Jij moet zeggen waar ik mee wil spelen!"
En ik dan, radend waar hij naar kijkt:
"Met de legobus."
"Oh. Moet ik met de Legobus spelen?"
Hij vind het wel heerlijk wanneer je een beetje naast hem zit te spelen. Dat doe ik dan maar vaak. En de jongens ook. Na het eten. Vaak als ze eigenlijk moeten afwassen. Ik vind dat dan gezellig en doe dan de afwas terwijl de jongens wat met Maus keuvelen. Niet dat ze het daarom doen, het zijn meer een soort secundaire arbeidsvoorwaarden van het een autistisch broertje hebben. Ze gaan ook vaak met hem stoeien, dan rennen ze van hot naar haar en vergaat horen en zien.
En tegenwoordig vaak "Jezus, wat wordt je sterk!"
Hij schiet de lucht in op het moment.
Wat hem de laatste tijd lijkt te fascineren is puzzelen.
Niet dat hij daar zelf mee komt. Hij verzint zelf niks.
De andere jongens waren altijd van "Pap, mogen we dit?" "Pap, mogen we dat?" Maar Maus is meer van "Oh, wil ik puzzelen?"
En ik dan van:
"Ja Maus, je wilt heel graag puzzelen!"
"Oh, wil ik dat?"
Maar wanneer we bezig zijn raakt hij - in het begin nog alle kanten op meanderend met zijn ogen - langzaamaan echt geconcentreerd. En krijgt hij een doelbewustheid die hij eigenlijk verder nooit vertoond.
Dat wil zeggen, bedenk ik me al schrijvend, wel bij sommige computerspelletjes. Maar daar uit het zich niet zo rustig.
In ieder geval, ik ga er van uit dat het goed is voor zijn hersenen, dat er zich wat rustiger banen ontwikkelen in dat warhoofd van mijn jochie. Dat het zoeken van visuele patronen verwant is aan begrip. Dat hij misschien ook andersoortige patronen gaat herkennen. Conceptuele patronen.
Je hoopt maar wat af als vader.
Dus maken we nu bijna elke avond samen een puzzel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten