Monsters en sjacherijnige kabouters

Ik heb jarenlang volgehouden om Maus voor te lezen voor het slapen gaan. Maar op de een of andere manier komen verhalen die je vertelt niet aan, lijkt het. Z'n geest dwaalt af door bijgeluiden, een vlieg die rondzwemt, een auto ver weg. Filmpjes volgt en snapt hij wel, die houden zijn aandacht vast, maar gesproken woorden verdwalen in zijn hoofd. Veranderen van taal in vormeloze geluiden, zonder kleur of smaak..

En wat ik de laatste tijd veel doe is teken-vertellen. Terwijl ik vertel maak ik al verzinnend tekeningen. Ik bouw het verhaal langzaam uit. Ik begin bijvoorbeeld met een weg waar een vrouwtje overheen loopt. Ze zingt een liedje en mompelt wat in zichzelf.
"Hallo Maus," zegt ze in het voorbijgaan.
Maus kijkt me dan vragend aan.
Zeg maar "Hallo mevrouw," zeg ik dan.
"Hallo mevrouw," antwoordt Maus dan braaf.
En dan teken ik er na een paar rondjes een konijn bij. En dat vrouwtje gaat het konijn aaien. Maar dat konijn vindt dat vervelend, want daar wordt zijn vacht zo vettig van.
"Loopt u maar verder hoor mevrouw, ik hoef niet geaaid."
Maar op haar volgende rondjes aait ze hem weer. En die keer daarna weer.  Et cetera.

De derde keer gaat Maus van te voren al grinniken. Dan heb ik hem mijn verhaaltje in gelokt.
"Ze gaat hem weer aaien he?"
En dat konijn wordt steeds sjacherijniger.
En een paar rondjes later ligt er ineens een reus langs de weg te slapen. En niemand weet waar die zo ineens vandaan komt. 
Een reus met een bijl. Een reus die hoofden afhakt.
Enzovoorts enzovoorts.

Maus geniet van de herhaling, en omdat het verhaal en beeld is blijft hij erbij. Komt het verhaal binnen.

En ik vermaak me ook prima. Omdat het fijn is je kind te zien lachen. En omdat ik dan wanstaltige sprookjes mag verzinnen, vol sjacherijnige kabouters  en  zielige    

                       m o n s t e r s.